Sonbahar

Sonunda sonbahar geldi, benim mevsimim sonbahar... Neden mi?

Sonbahar benim doğduğum mevsim, Eylül ayında doğdum ben.

Ağaçlar yapraklarını döküp çıplak kalırlar, güzellik diye eklenen yaprak ve meyveler gider kendi kendilerine kalırlar. Tam benim olmak istediğim gibi, ünvanmış oymuş buymuş yerine sadece Mustafa...

Doğa rengarenk olur, kahverengi, kırmızı, turuncu ve sarı...

Deniz kıpır kıpır olur, lacivert olur, gri olur... 

Yağmurlar başlar, kurumuş toprağa ilaç gibi gelir.

Ceketler giyilir, pardesüler giyilir, rüzgar yavaş yavaş içine işler ve dinginlik verir.

Daha fazla evde vakit geçirilir; kendimle, evimle ve ailemle daha fazla vakit geçirebilme imkanı verir.

Sonbahar bana hüzün verir, duygulanırım, ağlarım ve sakinleşirim. Huzur duyarım, rahatlarım, dinlenirim. Kış uykusuna hazırlık yaparım. 

Sonbahar şiirim:

Sonbahar

Hangi mevsimi seversin?
Sonbahar...
Doğanın kapanışı
Leyleklerin göçü
Yağmurların selamı
Ağaçların çığlaklığı
Yaprakların vedası

Gözlerimi kapıyorum
O yol...
Amasra yolu.
Ağaçlar süslenmişler
Beni bekliyorlar
Sarılar, turuncular, kırmızılar
Azı dökülmüş çoğu dalda
Hep orda kalsam, hiç gitmesem
Yatsam yaprakların üstüne
Yeni dökülenler yorgan olsa üstüme
O yol...
Hayalimdeki yol
Kapanışımın yolu
Son yolum!

Mustafa Ayhan 13/09/2013


Bir de benim sonbahar şarkılarım vardır;

Teoman, İstanbul'da sonbahar

 

Halil Sezai, Sonbahar

 

Emre Aydın, Son defa

Hüzünlü izlemeler ve dinlemeler dilerim.

Sevgiyle kalın.