Baba, senin gibi olmak istemiyorum!

Ben 37 yaşındayım ve son zamanlarda küçük de olsa hastalıklarla uğraşıyorum. Ne zaman hasta olsam en küçük şeyi o kadar büyütüyorum ve kötü sonuçlar doğuracağını düşünüyorum ki ne doktora gitmek geliyor içimden ne de tahlil yaptırmak. Öyle ki check up yaptırdığımda bile kötü birşey çıkacakmış gibi düşünüp sonuçlar gelene kadar kaygıdan ve endişeden ölüyorum.

Bu konu üzerinde çalışmam gerekiyor diye düşünüyordum ve doğru zaman geldi... Geçenlerde sevgili arkadaşım Aydın ile buluştuk, sohbet ederken konu bir role-play'deki cümleye geldi: "Baba, senin gibi olmak istemiyorum!"

Babamın kuru çalılıkları yakarken bir fotoğrafı vardır; arkasında çalılıklar yanıyor ve önünde o güçlü bir şekilde duruyor. Ben hep o fotoğraftaki erkeği kendime örnek almışımdır; korkmadan alevlerin önünde duran güçlü erkek. 12,13 yaşlarımdayken babam bir ameliyat geçirdi ve ben onun ölmesinden çok korkmuştum, kritik bir operasyondu ve çok şükür 6 ay gibi bir sürede toparladı. 3-4 yıl sonra bir daha benzer operasyonlar yaşandı ve babamı kaybetme korkusu beni derinden sarstı.

Geçenlerde babam ilk ameliyatını olduğunda benim yaşlarımdaydı diye düşünürken buldum kendimi ve kendime çok iyi bakmalıyım, hasta olmamalıyım, çocuklarımın benim için endişelenmesini önlemeliyim diye sıraladım kendi kendime olması gerekenleri. Bu olması gerekenler bana iyi gelmemiş demek ki, çünkü Aydın bu cümleyi söylediğinde birşeyler uyandı. Evet kendime ya da sesli olarak babama söyleyemediğim buydu: "Baba, senin gibi olmak istemiyorum."

Canım babam seni çok seviyorum.