Kahvaltı salonunda oturuyorum... İçerisi tam da sabah sabah vücudumun istediği sıcaklıkta; hani yataktan çıkmak istemezsin, illa da çıksan da o sıcaklığı ararsın... Bahsettiğim tam da o... 5 yıldızlı, egonun tavan yaptığı otelden ayrılmadan önce birşeyler yiyeyim diye oturdum buraya... Tam kahvaltımı bitirmek üzereyken inanılmaz kuvvetli bir rüzgar girdi içeriye ve beni dondurdu... Kocaman sürgülü iki kapı açıldı ve buzzzz gibi hava içeride... Birazdan bir daha... Sonra bir daha... Kapının önünden birileri geçince açılıyor, dondum, brrrr...
Sonra düşündüm; hayatımı sıcacık bir kahvaltı salonu yapmaya çalışıyorum, bunun için çalışıp didiniyorum. Ben tam ortamı ısıttım derken hoooop soğuk rüzgar gelip beni üşütüyor... Sadece beni değil, salonumdaki herkesi üşütüyor.
Zannedersem bu noktada iki seçeneğim var; ya hep yaptığım gibi isyan etmek ve o kapının önünden kim geçti yine bakıp ona sinirlenmek, ya da teşekkürler bana bu farkındalığı yaşattığın için deyip kapının önünden geçenlere şükran duymak. Ben ikincisini yapacağım, biliyorum çok zor olacak ama yapacağım. Çünkü biliyorum, kapının önünden geçene değil onu oradan geçirene odaklanmam daha doğru.
Sevgiler
Mus
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder